Το παιχνίδι του Άρη με τον χρόνο

Ο Άρης επιστρέφει σήμερα στη βάση του και πλέον αρχίζει να μετράει αντίστροφα για το πρώτο παιχνίδι με την Γκόμελ ακριβώς σε 13 μέρες. Ολοκλήρωσε ένα δεκαήμερο στην Αυστρία με την ταυτόχρονη διεξαγωγή τριών φιλικών αγώνων στα οποία το αποτέλεσμα κυριολεκτικά δεν έχει καμία σημασία αφού η ομάδα που είδαμε εδώ δεν θα έχει καμία απολύτως σχέση με το πως θα είναι ο Αρης σε ένα μήνα για παράδειγμα και φυσικά όταν αρχίσει η ελληνική λίγκα.

Θα ρωτήσει εύλογα κάποιος, μα καλά τσάμπα πήγε στην Αυστρία ο Άρης; Φυσικά και όχι αφού όσοι είναι από την πρώτη μέρα της προετοιμασίας αρχίζουν σιγά-σιγά και βρίσκουν τα πατήματα και τις προσαρμογές τους και είναι αυτοί στους οποίους κατά βάση θα στηριχτεί ο Μπούργος για τα δυο παιχνίδια με την Γκόμελ. Από αυτούς ο Ματέο (είναι απώλεια τη δεδομένη χρονική στιγμή που δεν θα αγωνιστεί λόγω τιμωρίας στο πρώτο παιχνίδι) χρησιμοποιήθηκε σε διαφορετικό ρόλο από αυτόν που τον έχουμε συνηθίσει.

Αποκλειστικά στον άξονα και καθόλου στις πλευρές. Λιγάκι αναγκαστικό ελλείψει εναλλακτικών στα χαφ, ίσως και από επιλογή αν ο Μπούργος προορίζει τον Aργεντινό για ένα διαφορετικό ρόλο. Έβγαλε 90λεπτο στα δύο από τα τρία φιλικά, με πολλές δυνάμεις, αρκετά κλεψίματα αλλά και την γνωστή αδυναμία στο τελείωμα των φάσεων. Ενεργητικός και με αρκετή διάθεση και ο Ιτούρμπε που χρησιμοποιήθηκε και πίσω από τον φορ και στις πλευρές, αναλαμβάνοντας και αρκετά στημένα. Είναι φανερό ότι ο Μπούργος του δίνει χώρο και το ελεύθερο να αναλαμβάνει πρωτοβουλίες μέσα στο ματς. Αυτό που οφείλει να βελτιώσει για να κάνει και τη διαφορά είναι να γίνει πιο ουσιαστικός. Πιο ώριμος στην τελική ενέργεια.

Στους διακριθέντες για μένα και ο Ντουκουρέ. Κάνει πρώτη φορά προετοιμασία με την ομάδα και δείχνει να μην φοβάται τις ευθύνες της θέσης του αμυντικού χαφ και την κληρονομιά των Ματίγια, Σάσα και Τζέγκο. Αν παραμείνει υγιής, θα είναι μια υπερπολύτιμη μονάδα. Στην παρούσα φάση και μέχρι να ετοιμαστούν Ντιόπ και Νταμπό θα πρέπει να τραβήξει… κουπί, εκτός και αν ο Νταμπό είναι σε θέση να βοηθήσει πιο άμεσα, ιδίως στο δημιουργικό κομμάτι.

Από τους υπόλοιπους της παλιοσειράς, ο Μαντσίνι θα ανεβαίνει συνεχώς, Μπράμπετς και Φαμπιάνο αποτελούν σταθερές αξίες, ο Εμπακατά επιθετικά δείχνει πιο συμμετοχικός αλλά αμυντικά έχει τα θεματάκια του ενώ ο Πίρσμαν μοιάζει να προσαρμόζεται γρήγορα, κάτι αναμενόμενο. Με φοβερή διάθεση ο Πάλμα που θα χρειαστεί να βοηθήσει μπροστά μέχρι να έρθει στα… ίσα του ο φανερά ανέτοιμος Γκρέι και μέχρι να αποκτηθεί και δεύτερος επιθετικός. Στα δικά μου μάτια το club χρειάζεται και ένα γρήγορο στη σκέψη και στην πάσα δεκάρι, εφόσον φυσικά στο μυαλό του Μπούργος υπάρχει το 4-2-3-1.

Στα φιλικά είδαμε επίσης τον Μπούργος να μας φανερώνει τους τρεις σχηματισμούς με τους οποίους θα πορευτεί τη νέα σεζόν. 4-4-2, 3-5-2 και 4-2-3-1. Επιδιώκει την ευελιξία αλλά μόνο όταν συμπληρωθεί το ρόστερ θα μπορέσουμε να καταλάβουμε τι ακριβώς εχει στο μυαλό του και αν θα καταλήξει σε έναν από τους τρεις σχηματισμούς ή αν θα εναλλάσσεται. Σίγουρα πάντως ζητάει πίεση ψηλά και κλεψίματα για γρήγορη ανάκτηση κατοχής. Δεν είναι τυχαίο ότι σχεδόν όλα τα γκολ των τριών φιλικών προήλθαν από αυτό το στυλ παιχνιδιού.

Στην Αυστρία το κοινό γνωρίστηκε και με την νουβέλ βαγκ του Άρη. Τα φιλικά για αυτούς χρησίμευσαν για το… ξεψάρωμά τους. Άμεσα ο Άρης δεν μπορεί φυσικά να στηριχτεί πάνω τους και ούτε να τους ζητήσει παραπάνω πράγματα. Όσο συμμετέχουν, μαθαίνουν και θα εξελίσσονται με την ελπίδα κάποιος ή κάποιοι από αυτούς να αποτελέσουν κομμάτια του ροτέισον.

Ο χρόνος θα δουλεύει για τον Άρη μόνο που δεν υπάρχει αρκετός μέχρι τις πρώτες ευρωπαϊκές προκλήσεις. Τα αρκετά νέα πρόσωπα (τέσσερα θα βρει η ομάδα από αύριο στο Ρύσιο) και όσα ακόμη είναι να έρθουν θα χρειαστούν τον χρόνο τους μέχρι να… δέσουν. Ως τότε ο Άρης και ο Μπούργος πρέπει να βρουν τον τρόπο να ξεπεράσουν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο το εμπόδιο της Γκόμελ αφού σε ένα μήνα ο Άρης δεν θα είναι η ίδια ομάδα που είναι σήμερα.